Iets 'schrijfbaars'

Writersblock. Zo'n beetje het meest verschrikkelijke wat je kan hebben als je dol bent op schrijven. Mij gebeurt het om de haverklap. Zo ook nu. Ik wil graag schrijven, maar het komt er gewoon niet uit. Alles wat ik schrijf vind ik prut, is niet te volgen, slaat nergens op. En dus is dit al het derde artikel waar ik vandaag aan begin. Grote kans dat ik dit zo ook weer weg gooi.

Bron: http://jenbeewrites.tumblr.com/post/76857283573/via-yeahwriters

Als ik in een writersblock zit, probeer ik me altijd af te vragen wat ik wil vertellen. Wat vind ik zelf leuk? Wat wil ik graag lezen? Wat willen jullie graag lezen? Vervolgens volgt het standaard 100000 keer mijn kamer doorkijken, opzoek naar iets wat 'schrijfbaar' is. Maar nee, een pakje kauwgom, schoenen, mijn gitaar, flesje water, deo, boekenkast en de duizenden kladblaadjes zijn allemaal echt niet interessant. Vervolgens ga ik nadenken over dingen uit het nieuws. Zit er niets bij waarover ik lekker kritisch kan zijn? Iets waarover ik fel mijn mening kan geven. Lekker koppig zijn en vooral de andere kant op kijken met mijn mening?
Af en toe leveren deze stappen me iets op. Meestal niet.
Dan begin ik meestal maar iets te schrijven. Al gaat het over de sok die ik kwijt ben, over het aan de buis gekluisterd zitten voor het schaatsen, of over... - oké ik ben alweer kwijt waarover ik net aan het typen was -, of over een writersblock. Maar het helpt. Want nu ben ik aan het schrijven en ben ik toch op een aantal ideetjes - momentje, even opschrijven - gekomen.
Als mensen me vragen waar ik inspiratie vandaan haal, denk ik dat ik wel schrijven moet antwoorden. Want hoewel ik in een creatieve bui kan zijn, ik kom pas echt op ideeën op het moment dat ik mijn vingers aan het werk zet. De woorden komen dan vanzelf op papier en ik krijg vanzelf ideeën.
Oké, er zijn zat andere dingen waar ik inspiratie uit kan halen hoor. Denk aan Tumblr, mooie foto's, fantastische verhalen, leuke blogposts, een geniale column, een heerlijke wandeling door het bos, etc. Maar ik kom pas echt ergens zodra ik minstens 100 worden op papier heb staan en opnieuw begin. Alleen heel af en toe kan ik gaan zitten en meteen iets neerzetten waar ik blij ben.

Excuses voor dit nutteloze verhaal. Het heeft geen clue, het is niet grappig, het is eigenlijk vrij weinig. Een onzinnig verhaaltje over hoe ik het moeilijk kan vinden iets op papier te zetten. Maar goed, dit verhaal ben ik en ik ben mijn blog - in zekere zin. En misschien daarom dat het toch online gaat.