Iets 'schrijfbaars'

Writersblock. Zo'n beetje het meest verschrikkelijke wat je kan hebben als je dol bent op schrijven. Mij gebeurt het om de haverklap. Zo ook nu. Ik wil graag schrijven, maar het komt er gewoon niet uit. Alles wat ik schrijf vind ik prut, is niet te volgen, slaat nergens op. En dus is dit al het derde artikel waar ik vandaag aan begin. Grote kans dat ik dit zo ook weer weg gooi.

Bron: http://jenbeewrites.tumblr.com/post/76857283573/via-yeahwriters

Als ik in een writersblock zit, probeer ik me altijd af te vragen wat ik wil vertellen. Wat vind ik zelf leuk? Wat wil ik graag lezen? Wat willen jullie graag lezen? Vervolgens volgt het standaard 100000 keer mijn kamer doorkijken, opzoek naar iets wat 'schrijfbaar' is. Maar nee, een pakje kauwgom, schoenen, mijn gitaar, flesje water, deo, boekenkast en de duizenden kladblaadjes zijn allemaal echt niet interessant. Vervolgens ga ik nadenken over dingen uit het nieuws. Zit er niets bij waarover ik lekker kritisch kan zijn? Iets waarover ik fel mijn mening kan geven. Lekker koppig zijn en vooral de andere kant op kijken met mijn mening?
Af en toe leveren deze stappen me iets op. Meestal niet.
Dan begin ik meestal maar iets te schrijven. Al gaat het over de sok die ik kwijt ben, over het aan de buis gekluisterd zitten voor het schaatsen, of over... - oké ik ben alweer kwijt waarover ik net aan het typen was -, of over een writersblock. Maar het helpt. Want nu ben ik aan het schrijven en ben ik toch op een aantal ideetjes - momentje, even opschrijven - gekomen.
Als mensen me vragen waar ik inspiratie vandaan haal, denk ik dat ik wel schrijven moet antwoorden. Want hoewel ik in een creatieve bui kan zijn, ik kom pas echt op ideeën op het moment dat ik mijn vingers aan het werk zet. De woorden komen dan vanzelf op papier en ik krijg vanzelf ideeën.
Oké, er zijn zat andere dingen waar ik inspiratie uit kan halen hoor. Denk aan Tumblr, mooie foto's, fantastische verhalen, leuke blogposts, een geniale column, een heerlijke wandeling door het bos, etc. Maar ik kom pas echt ergens zodra ik minstens 100 worden op papier heb staan en opnieuw begin. Alleen heel af en toe kan ik gaan zitten en meteen iets neerzetten waar ik blij ben.

Excuses voor dit nutteloze verhaal. Het heeft geen clue, het is niet grappig, het is eigenlijk vrij weinig. Een onzinnig verhaaltje over hoe ik het moeilijk kan vinden iets op papier te zetten. Maar goed, dit verhaal ben ik en ik ben mijn blog - in zekere zin. En misschien daarom dat het toch online gaat.

Read More

Recept: Glutenvrij Brood

De basis van mijn eetpatroon overdag is toch wel brood. 's Ochtends, 's middags en soms zelfs 's avonds eet ik het. Aangezien het voorverpakte glutenvrije brood vaak niet echt lekker is (en ook nog eens heel duur), bak ik mijn brood zelf. Toen ik coeliakie kreeg, stroomde meteen de recepten binnen. Al een aantal maanden gebruik ik het volgende recept en het bevalt goed!
Hiervoor gebruik trouwens een broodbakmachine met een glutenvrij programma. Of dit veel verschil maakt weet ik niet, maar mocht je brood mislukken, dan kan het daar aan liggen.

Benodigdheden:
250 gram Le Poole Twello's boerenbruin glutenvrij broodmix
250 gram Le Poole Quinoa glutenvrije broodmix
4 gram droge gist
2 eetlepels Fibrex voedingsvezels
2 eetlepels zonnebloempitten
2 eetlepels lijnzaad
7 gram suiker
4 gram zout
450 ml lauw water
2 eetlepels olijfolie

Bereiding:
Ik doe altijd eerst alle droge ingrediënten in de bak, en dus begin ik met de broodmixen. Vervolgens doe ik de voedingsvezels, suiker en zout erbij. Voor de zonnebloempitten en lijnzaad staat in mijn recept 2 eetlepels, meestal doe ik er hiervan net iets minder bij.
In mijn recept stond ook dat er 4 gram droge gist bij moest. De zakjes (dr. Oetker) die ik echter heb zijn 7 gram. Laatst heb ik een paar keer het hele zakje geprobeerd en dat werkte eigenlijk ook prima. Sindsdien doe ik deze dus in daarvoor bestemde bakje.
Als laatste gooi ik het water en de olijfolie erbij en vervolgens roer ik het nog meestal door. Als ik dat niet doe blijft er meestal meel aan de bovenkant zitten en kunnen er in het brood kleffe stukken zitten. Pas hierbij wel op dat je niet de anti-aanbaklaag kapot maakt.
Als eenmaal alles erin zit gaat het in de broodbakmachine en 2 uur later heb ik een heerlijk vers brood.


Geen zin om brood te bakken? Ik hoorde toevallig dat er vanaf morgen bij de Jumbo en C1000 vers glutenvrij brood te krijgen is. Yam heet het, en het wordt in een speciale bakkerij gebakken, dus geen zorgen over kruisbesmetting! Voor meer info kan je deze site een bezoekje brengen.

Read More

Parkeerproblemen en Jongeren

Op goed geluk rijd ik het terrein van het provinciehuis op - hoop ik. Ondanks dat het pas 7 uur is, is het buiten al donker. Rechtdoor of links? Ik sta stil, kijk minstens tien keer beiden kanten op en besluit dat links me het meest logisch lijkt. Dus zet ik mijn auto in z'n achteruit en plaats hem voor de slagboom. *bzzz* "Hallo?" "Ik ben hier voor een bijeenkomst van het Young 4 Nul Team." "Komt u verder." *bzzz* De slagboom zwaait omhoog en ik rijd het parkeerterrein op. Ik zet mijn auto ergens neer (in de hoop dat het een parkeerplaats is), stap uit en loop naar wat - hopelijk - de ingang is. Shit! Vergeet ik bijna de auto op slot te zetten. Snel terug rennen, op slot zetten en nog tien keer controleren of hij echt op slot staat.
Onderweg kom ik een aantal mensen tegen. Ze kijken me even aan en ik geloof dat ze allemaal denken dat ik hier verkeerd zit. Eenmaal bij de ingang loop ik vertwijfeld op de schuifdeuren af - ik twijfel of het echt schuifdeuren zijn. Op het laatste moment schuiven ze alsnog open en loop ik met een gerust hart verder, door naar de draaideur. Ik voel een paar ogen prikken, komend vanuit het hokje naast de ingang. Voorbij de draaideur bevind zich een grote hal. Pas dan bedenk ik me, dat ik geen idee heb waar ik moet zijn. Bij gebrek aan een ander teken van leven, loop ik naar de prikkende ogen - oké, naar de man in het hokje. Er lijkt een soort loket aan te zitten, maar de gaten in het glas missen. Gelukkig staat de man gelijk op - naar mijn vermoeden om door de deur te komen. Hij stapt echter regelrecht op het loket af en drukt op een knopje. Hij zegt wat door de intercom, iets compleet onverstaanbaars - ik gok dat hij vraagt waarmee hij me kan helpen. Mijn ogen gaan over het loket; mijn kant heeft geen knopje. In de hoop dat hij me kan verstaan antwoord ik:
"Ik heb een afspraak voor het Young 4 Nul Team."
"Een moment." Hij staat op en typt wat dingen in op z'n computer. "Kamer 148 moet je zijn."
Ik werp een blik om me heen. Nergens bordjes die aangeven waar ik die kamer kan vinden. "Hoe kan ik die vinden?"
"Hier rechts de trap op, en bovenaan weer rechts."
Ik bedank hem en loop de trap op. Het is zo'n brede trap, die je alleen maar ziet in 'belangrijke' en 'mooie' gebouwen. Gebouwen die ontworpen zijn door architecten die geen oog hebben voor ruimte benutting. Ik erger me eraan.
Kamer 148. Bijna klop ik. Van binnen klinken stemmen. Door de matglazen deur zie ik vaag iemand staan. Degene die aan het presenteren is. Ongemerkt binnenkomen kan ik wel vergeten; ik moet vlak langs haar lopen. Ik haal nog een keertje diep adem en klop dan aan. De deur gaat open en alle gezichten kijken me aan. De vrouw, die bezig was iets te vertellen, begroet me en zegt dat ze nog net niet begonnen waren. Onzeker loop ik naar de achterkant van de kamer, pak een stoel en plaats mezelf tussen twee jongens - beiden een paar jaar ouder dan ik.
"Goed, we wilden beginnen met een voorstelronde. Achter jullie liggen een aantal kaartjes. We vragen jullie er een uit te kiezen die aangeeft waarom je jezelf hebt aangemeld voor het Young 4 Nul Team."

Het is een stuk later - 2 uur en 5 minuten om precies te zijn. Samen met een paar andere jongeren loop ik die belachelijke brede trap weer af. We lachen om het feit dat ik de parkeerplaats niet kon vinden - gelukkig was ik niet de enige. Stiekem lach ik ook om mezelf. Wat heb ik me toch weer zenuwachtig zitten maken. En waarvoor? Voor een gezellige en interessante avond met leuke jongeren.
We wensen elkaar een fijne avond en gaan ieder onze eigen weg. Ik stap mijn ietwat koude auto in. Wonderbaarlijk genoeg weet ik in één keer de uitgang te vinden. Mijn auto draait de snelweg op en ik glimlach. Ik heb zin in het Young 4 Nul jaar.


De provincie Brabant zet zich in om het aantal verkeersdoden naar nul te brengen. Dit jaar staat in het teken van jongeren. Door jongeren bewuster te maken van hun verantwoordelijkheid in het verkeer, kunnen ongelukken voorkomen worden. Wij, het Young 4 Nul Team, gaan ons daarvoor inzetten. Meer info of ook lid worden? Breng dan deze site een bezoekje.

Read More

Recept: Glutenvrije Monchou Taart

Gisterenochtend stond ik op met zo'n gevoel van 'ik heb zin om iets lekkers te maken'. En dus ging ik eens door mijn receptenboeken bladeren. Al gauw kwam ik uit bij een taart die er heel lekker uit zag, maar waarvan ik niet zo een twee drie aan de ingrediënten kon komen. Die taart deed me echter wel denken aan de lekkere taart die de vriendin van mijn broer een hele tijd terug had gemaakt. En dus besloot ik een glutenvrije variant te proberen.

Benodigdheden:
200 gram glutenvrij speculaas (2 pakken van Schär)
150 gram roomboter
200 gram monchou
1 zakje klopvast
1 zakje vanillesuiker
250 ml slagroom
100 gram witte basterdsuiker
Evt. (vlaai)fruit

Bereidingswijze:
Vet een springvorm van 20 of 24 (afhankelijk van hoe hoog je wilt dat de taart wordt) in met boter en bekleed de vorm met bakpapier. Hierdoor blijft het bakpapier straks niet zo snel aan de taart plakken.

Maal de glutenvrij speculaas fijn met een keukenmachine of plet ze met een deegroller (hiervoor moet je ze wel in een zak of doek doen). Zelf zou ik gebruikte ik een keukenmachine en was ik daarmee met een paar seconden klaar. Smelt vervolgens de boter en roer net zoveel door de speculaas kruimels tot deze net nat zijn. Als je een beetje boter over houdt is dit dus niet erg.
Vul je springvorm met het speculaas mengsel en druk het goed aan. Zet het daarna in de koelkast en laat het minstens een uur hard worden.

Voor de vulling klop je eerst de slagroom stijf met de zakjes vanillesuiker en klopvast. Mix de witte basterdsuiker goed met de monchou en voeg dit vervolgens toe aan de slagroom. Mix ook dit weer tot het helemaal gemengd is.
Als je mengsel klaar is en je bodem een uur in de koelkast heeft gestaan, kun je het mengsel over de bodem scheppen. Strijk het glad en zet het opnieuw in de koelkast. Het moet weer minstens een uur daar blijven.

Als je de taart weer uit de koelkast haalt, is hij klaar om te eten. Je kan er eventueel nog fruit op leggen. Zelf gebruikte ik verse aardbeien en dat was een erg lekkere combi! Smakelijk!

Read More