Een Duffe Kop & Natte Sokken

Soms heb je gewoon van die dagen dat alles tegenzit. Je laat alles vallen, je valt zelf, je knoeit op je nieuwe outfit, je maakt de meest stomme spelfout in je blogpost; je kent het wel. Maandag had ik zo'n heerlijk dagje.

Het begon eigenlijk al bij het opstaan. Met een duffe kop staar ik naar mijn evenbeeld. Mijn haar staat alle kanten op - maar dan ook écht alle kanten op. Met wat water probeer ik het weer omlaag te krijgen. Fuck, in plaats van op mijn haar, eindigt de waterplas op de grond.
Als ik mijn haar enigszins in bedwang heb, pak ik mijn medicijnen. Het leukste moment van de dag... *ahum* En natuurlijk lukt het me om nog eens bijna te stikken in die dingen. Daar ben ik trouwens echt een kei in.
Goed, even ademhalen. Vanaf nu gaat alles weer goed. Ik kleed me aan, eet mijn boterhammetje en als ik eenmaal weer boven ben, begin ik aan mijn make-up. Dat, terwijl ik ondertussen nog even aan die blogpost werk, voor hij online gaat. Multitasken op z'n best. Terwijl ik baal dat ik zelfs met de tiende laag mijn puist niet weg krijg, zoek ik ondertussen wanhopig door de duizenden tabs die openstaan. Waarom kan ik nou net dat ene paar schoenen niet vinden?!
Blijkbaar, omdat ik gewoon niet goed genoeg kijk. Na minstens een kwartier vind ik ze gewoon, op een van mijn openstaande tabs. *Zucht* Als mijn hoofd toch niet aan me vast zat... Het artikeltje gaat online, ik controleer of hij het doet en kijk vervolgens nog gauw een videocollege voor school. So far so good.
Een minuutje later vlieg ik vloekend door het huis. In mijn kast liggen geen sokken meer en ik kan geen ander paar vinden. Uiteindelijk vis ik een - half nat - paar van de waslijn. Lekker dan. Schoenen aan, tas mee en op de fiets. Gauw sprinten naar het station, zodat ik nog net de sprinter haal. Als ik de sprinter in stap, snij ik perrongeluk iemand nogal af. Met mijn duffe kop vergeet ik vervolgens ook nog sorry te zeggen. Maar gelukkig ben ik daardoor wel als eerste in de onderste coupé: hehe, dat laatste zit plekje is voor mij! Oh, en die duffe kop ben ik ook gauw kwijt. Very charming, knal ik tegen het bagagerek. De blikken negeer ik, terwijl ik snel ga zitten. En ach, het levert me wel een blogpostje op, denk ik dan maar.

Heb jij ook wel eens van dit soort dagen? Mijn dag viel daarna gelukkig heel erg mee; mijn trein was zowaar op tijd, mijn project ging veel sneller dan verwacht en eenmaal thuis hadden we verse aardbeien *nomnom*.