De Volwassen Ik

Oh wat verlang ik toch terug naar die periode waarin je kind was. Je weet wel, die periode waarin pauzes speelkwartieren waren en waarin je grootste problemen bestonden uit met wie je nou zou afspreken. De periode waarin je op de bank in slaap kon vallen en de volgende ochtend als magie wakker werd in je eigen bed. De periode waarin je eigenlijk geen zorgen kende. En natuurlijk waarin je verlangde naar volwassen zijn.

Want ja, als je volwassen bent dan mag je alles. Mijn vroegere ik heeft wel gelijk; je mag inderdaad alles. Zolang je er geld en tijd voor hebt, beiden kostbaar goed als student. De 'vrijheid' zou ik zo weer inruilen voor mijn zorgeloze leventje. Waar ik vroeger maandelijks een paar centjes zakgeld kreeg, stromen nu maandelijks de rekeningen binnen.
Oké, er zitten ook zeker voordelen aan 'volwassen' zijn. Ik bepaal wat ik in het weekend doe, kan zelf op vakantie, mag autorijden en niemand die mij verteld wat ik wel en niet mag doen - oké, misschien de politie dan. De wereld ligt aan mijn voeten en alle mogelijkheden liggen open. Maar juist dat maakt het zo lastig. De mogelijkheden zijn zo enorm, dat ik niet weet waar ik moet beginnen. Het geeft me juist het gevoel dat ik tegengehouden wordt.
Er zijn zoveel dingen die ik met mijn leven zou willen doen. Een van mijn grootste dromen is om een boek te schrijven. Maar als ik überhaupt maar de tijd weet te vinden, is het alsof het creatieve deel van mijn brein compleet leeggelopen is. Het helpt natuurlijk ook niet dat ik wel mijn rekeningen moet blijven betalen, bezig ben aan mijn niet-zo-soepel-lopende-studie en er sociale verplichtingen bijkomen. Tijd en geld zijn misschien wel een van de grootste belemmeringen die je tegen komt in je leven.
Al is er één nog grotere belemmering: jezelf. Je kan heel hard blijven roepen dat je te jong bent, geen tijd hebt, geen geld, etc, maar kijk om je heen! Mensen van dezelfde leeftijd leven hun droom; ze acteren, hebben een boek geschreven, of maken een andere droom waar. Als je er echt voor gaat, is er niets dat je tegenhoudt.

Het wordt eens tijd dat de volwassen ik weer leert zorgeloos te genieten en gaan voor mijn droom, zelfs al is dat nog zo lastig. Hou je ogen open, misschien ligt over een jaar - of iets meer jaren - mijn boek in de winkel! En zo niet, dan heb ik altijd nog mijn blog als creatieve uitlaatklep.