Studie Stress

Momenteel zit ik midden in mijn tentamenweek (en zou ik nu dus ook niet moeten bloggen). In totaal heb ik dit keer 5 tentamens; 3 herkansingen van vorige periode en 2 van deze periode. De eerste periode had ik geen een vak gehaald en nu wordt het dus extra spannend. Twee tentamens had ik vorige week, waaronder een herkansing. Hoewel het eerste tentamen veel beter dan verwacht ging, ging mijn herkansing minder. En dat, terwijl dat juist een van mijn betere vakken is. Voor mij de reden dat ik er echt even doorheen zat.

Bron: http://weheartit.com/entry/98398196

Al een paar jaar twijfel ik over mijn studiekeuze. Zelfs nu ik dus officieel gekozen heb, twijfel ik of ik dit de rest van mijn leven wil blijven doen. Niet dat de studie niet bevalt, dat zeker niet! Maar het idee dat ik dit tientallen jaren blijf doen...? Het liefste ren ik zo hard mogelijk weg van dat idee.
Nu mijn studie niet lekker loopt, krijg ik alleen maar meer vraagtekens bij mijn studiekeuze. En daarbij hijgen de BSA (bindend studie advies) en studieschuld ook nog eens in mijn nek. Als ik me tentamens nu zou verpesten, vond ik zelf dat ik meteen moest stoppen. Want stop ik voor 1 februari, dan heb ik geen last van studieschuld. En nu mijn herkansing zo tegen viel, begin ik me daar steeds meer op voor te bereiden. Maar tegelijkertijd wil ik helemaal niet stoppen met mijn studie. De studie bevalt goed, mijn medestudenten zijn gezellig en ik zou het gewoon heel erg vinden om te moeten stoppen.
Zelf denk ik niet dat ik de studie niet aan kan. Mijn grootste knelpunt is mijn motivatie en concentratie. Waar mijn broer achter zijn bureau kan gaan zitten en uren kan gaan zitten werken, hou ik dat nog geen tien minuten vol. Om eerlijk te zijn mis ik de middelbare dan ook wel. Want hoe zeer ik ook een hekel had aan hele dagen op school te moeten zitten, het werkte wel. Ik zal niet beweren dat ik een hele goede scholier was - meestal haalde ik het maar net -, maar ik besteedde meer tijd aan school. En dat gaf resultaat.

Bron: http://weheartit.com/entry/98402601

Gisterenochtend had ik er een gesprek met mijn moeder over, tot bijna aan tranen toe. En laat ik je zeggen; ik huil nooit in iemands bijzijn. Maar dan ook nooit. Ik was echt even helemaal klaar met alle stress en de druk die erop stond. En ik was helemaal klaar met mezelf. Boos op het feit dat ik met niet kan concentreren en mijn broer wel zo makkelijk. Het liefste wilde ik onder mijn dekens kruipen en er nooit meer bovenuit komen.
Gelukkig heb ik er een goed gesprek met mijn moeder over kunnen hebben. Mijn ouders willen liever dat ik wel doorga met mijn studie, ook al haal ik nu niet alles. Zou ik aan het einde van het jaar het dan toch niet halen, dan vinden ze dat ik er op z'n minst iets van geleerd hebben. En misschien hebben ze daar ook wel gelijk in. Ik ben nog jong (ik heb een klas overgeslagen) en heb dus nog zoveel te leren. En een half jaartje werken lijkt me eigenlijk niet goed voor me. Mezelf kennende zorgt dat er voor dat ik liever blijf werken dan weer terug de schoolbanken in te gaan.

Na zo'n rotdag ben ik gisteravond eindelijk weer eens lekker in bad gegaan. Even helemaal niets en na kunnen denken. Nu voel ik me alweer een stuk beter en zie ik de wereld een beetje zonniger tegemoet. Voorlopig blijf ik nog hopen dat mijn tentamens van morgen en overmorgen in ieder geval goed gaan. Na de tentamenweek zie ik wel weer verder.